Kondensacja pary wodnej na powierzchniach przeziernych ma wiele źródeł, dlatego tak trudno jest ją całkowicie wyeliminować. Polskie przepisy budowlane wprowadzają zabezpieczenia w celu eliminacji tego zjawiska jedynie w przypadku zastosowania klimatyzacji utrzymującej stały poziom wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniach. Szkło charakteryzuje się małą bezwzględnością cieplną i relatywnie szybko reaguje na zmiany temperatury. Jego powierzchnia jest zabezpieczona przed kondensacją pary wodnej, jeżeli jego temperatura jest wyższa od punktu rosy, czyli wartości, w której powietrze zawierające określoną ilość pary wodnej osiąga stan nasycenia (wilgotność względną równą 100%). Zaawansowanie technologiczne konstrukcji okna i pakietów szybowych pomaga redukować ten efekt w centralnej części, dalej od mostków termicznych i połączeń konstrukcyjnych, gdzie temperatura utrzymuje się na stabilniejszym poziomie.
Podejmując walkę z tym zjawiskiem należy pamiętać o:
- wyborze szyby zespolonej z tzw. „ciepłą ramką”, tzn. wykonaną z tworzywa lub stali ocynkowanej zamiast aluminium,
- montażu nawiewników,
- usprawnieniu wentylacji i dostosowaniu jej do emisji wilgoci,
- ogrzewaniu pomieszczeń.